یادِ او روزو بِخیر
یادِ او وَختو که تو کِشمو غلوم بور فیک مِزه
هردم از دیوال باغ پسته ای جُفتیک مِزه
اَویِ وَرجو داشتِ تو باغ خود کنیز و قد بلند
دختَره مثلِ چَقوک دَوری مِگَشت جیک جیک مِزه
پا درختِ توت کنیزو هیِ مِچرخوند بَا کنُوک
از کِلا به نَخِ اَهار دَاده ره وَر دیک مِزه
تا غلوم بور وَی مِگفت مَایی بیام قربون توشم
سَردَپُش منداخت کَلَک باز وَرزَمی سَر دیک مِزه
بور دو مشت عنّاب غلوم انگشت اور لیليک مِبرد
دختره ی بی رو رَدا ایساخ وَری پُلتیک مِزه
یادِ او وَختو که عشق و عَاشقی خَرجِ نِداشت
بُر عروس خَواسکار خوره وَرکیسه یِ پُختیک مِزه
ما خُو پُختیک هم نِداشتِم یادِ او روزو بخیر
وَرعبث نو مگُفتِ ما دست وَر کُل تاریک مِزه
حال و روزِ مردُمو بهتر نَبُد از حالِ ما
هَاجر و لُمبَاره هم چرخ وَرَّد شُختیک مِزه
یادِ او وَختو که بُریَه جَوز وَرشاخِ درخت
هَی کلوخو کَاسه سنگی سنگ به سنگ کَانیک مِزه
بُر دو و مثقال سوز مه یِ تَمبو پسر حیدر قلی
دستِ اِسپَفتو خو صد بار وَامِلِشت توخیک مِزه
پِیخ آردِ جُوی تَه کندیکِ ما بُد از قدیم
دزد بی انصاف مِرَفت یکسر خورَ رکَند یک مِزه
نون قروت تو سفره ی بی بی قمر سلطان نَبُد
پیر زنوک دِندو نداشت وَرکشته توت اَریک مِزه
دورِ لاشِ گوشتِ بُز جنگِ اُرُس وَر پا مِشُد
مَمَّدو بُز کش تَشَر وَرترک و وَر تَاجیک مِزه
هر که دَه شِی پول وَ پَادويِ قصابی مداد
وَر دل و جون خو کباب بَرّه و گُرجیک مِزه
یاد او شُویو که تو پَسکیچه یِ تاریکِ عشق
راه دل مور او قَرِشمال کمر باریک مِزه
《محمد حسن معاضدی》
سَرِ کوچه شمار دیدُم ببَخشَی
کَموکِّه اُونجَه وَاستیدُم بِبَخشَی
سلام کِردُم ولی از ته گلو خُو
هوا یخ بُو مِلَرزیدم بِبَخشَی
میو ن ، چادِر بُدَی اما از آخِر
کِلَپّ و لَو شُمار دیدُم ببخشی
شما ،کُفری بُدَی اما چه فَیدَه ؟
مُو تَه دل خومِخَندیدم ببخشی
مِپِندارُم شماهم دل شما مَست
میون کوچه مِرقصیدم ببخشی
به یَکهُو دِر سِرا وا شُد وَویلاه
به قُرعُومرگ خُوردیدم ببخشی
مو از نَه نِه ی شما دلخور نیایم
ولی خَیلِه بترسیدُم ببخشی
هَفَش تا فاشِ جیشتِ وَمُو دادَن
که حالِ خو ر نِفَهمیدم ببخشی
مو وَر دورِخُو مثل پَل پَلیسکِه
هَموجوری مِچَرخیدم ببخشی
مو و اُونو و خاک اِنداز و جارو
سه چارروز وُرمِلَنگیدُم ببخشی
از آخِر هم شما پا پِش گذاشتَی
و گر نه وَا مِجرتیدُم ببخشی
خدا عمرِ بده نَه نِه ی شما رَ
شُمار وَر نه نه بخشیدم ، ببخشی
نظـــــــر یـــادتـــــون نــــــره